Veliko kulturno-istorijsko bogatsvo nalazi se na prosotru Bajine Bašte. Najviše starih stećaka može se pronaći u Perućcu i Rasištu, a oni su nastajali od 12. do 16. veka. Od ukupno 363 stećka sa natpisima, više od 350 stećaka nosi natpise ćiriličnim pismom. U dva groba otkriveni su srebrni novčići iz XV veka, koji potvrđuju korišćenje groblja u ovom periodu, što ne isključjuje da je ono korišćeno i ranije. Republički Zavod za zaštitu spomenika kulture je konzervirao nekropole u leto 2011. godine.
Mramorje ili Bagruša u Perućcu je srednjovekovna nekropola sa stećcima. Ubraja se među najveće i najočuvanije srednjovekovne nekropole u Podrinju. Razlikuju se ležeći i uspravni stećci.
Od nekada uočenih 200 stećaka, sačuvalo se 88 tipa ploče, slemenjaka sa i bez postamenta, sanduka sa i bez postamenta i dva amorfna. Različitih su dimenzija i u celini fino obrađeni, a na samo jednom se nazire veći reljefni cvetoliki ornament, izjavio je Ranko Milanović iz NP Tara.
Zajednički naziv stećaka iz Rasišta i Perućca jeste Mramorje i kao takvi zajedno sa nalazištem u Prijepolju i stećcima u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori upisani su na UNESKO-vu listu svetske kulturne baštine kao zajedničko blago ove četiri države.
Istraživanje nekropole u Perućcu započela je arheološka ekipa Narodnog muzeja iz Beograda u toku 2010. godine, a ispitano je osam skeletnih grobova, ispod četiri slemenjaka i pod jednim sandukom i pločom. Pokojnici različite polne i starosne strukture, polagani su u pravougaone rake, pokrivani daskama i orijentisani po pravcu zapad-istok sa devijacijama prema severu, rekao je Milanović.
Ovi srednjovekovni spomenici su najčešće ukrašeni povijenom lozicom, rozetama, krstovima, štitovima i mačevima, lukom i strelom, ljudskim i životinjskim figurama, scenama lova na jelene, scenama turnira, geometrijskim ornamentima.
Mramorje u Rastištu čine dve nekropole sa stećcima koje datiraju iz XIV i XV veka, a nalaze se na potesima Uroševine i Gajevi međusobno udaljene oko 500 metara. Nekropola nije arheološki istražena, a konzervaciju je obavio Republički zavod za zaštitu spomenika kulture iz Beograda u toku 2012. godine.
