U Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije upisano je šest elemenata živog nasleđa Srbije, i to sarački i ćurčijski zanat, izrada veza štampujit, mavanje kumbare, sviranje na tamburici samici i plivanje za Bogojavljenski krst.
U skladu sa zaključcima Komisije, doneta je odluka da u Nacionalni registar budu upisni tradicionalni zanati i veštine i to sarački zanat, koji se obuhvata skup znanja i veština u vezi sa pripremom materijala i izradom predmeta od kože, prvenstveno za potrebe konjarstva.
Upisan je i ćurčijski zanat koji podrazumeva skup znanja i veština prerade i obrade kože i izrade predmeta od krzna i kože, kao i znanja i veštine izrade veza „štampujit“ na području Negotinske krajine i priobalja Dunava kojim se najčešće ukrašava svečana ženska vlaška nošnja.
Običaj paljenja pokladnih vatri u Sirinićkoj župi u okviru praznovanja Belih poklada (Pročke) mavanje kumbare, kao i plivanje za Bogojavljenski krst – običaj plivanja na otvorenim vodama, u rekama i jezerima, na praznik kojim se obeležava dan Hristovog krštenja, upisani su kao elementi „živog nasleđa“ iz domena društvenih običaja i praksi.
U Nacionalni registar upisana je i izvođačka praksa sviranja na tamburicama – samicama, odnosno četvorožičnim dvoglasno štimovanim tamburama koje predstavljaju deo kulture srpskog dinarskog stanovništva doseljenog na prostor Srbije.
Dosijei za upis predloženih elementa, koji sadrže obrazac za upis, video i foto dokumentaciju, kao i pisma saglasnosti nosilaca, udruženja i institucija pripremljeni su kao rezultat saradnje nosilaca, lokalnih zajednica, predlagača i teritorijalno nadležnih regionalnih koordinatora na identifikovanju i izradi mjera očuvanja predloženih elemenata.
Pripremljene dosijee Centra za nematerijalno kulturno nasleđe stručno je obradila i uputila Komisija za ocenu predloga za upis u Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasljeđa.
